Igrzyska śmierci

Dystopia - do wielokrotnego czytania...

Jak w tytule - papierowa książka już dawno na półce, przeczytana już kilka razy. Styl autorki jest zwarty, przejrzysty, czyta się błyskawicznie. Najpierw konsumuje się historię główną - chłonąc losy Katniss. Potem zaczyna się dostrzegać przedstawiony świat dystryktów i Kapitolu, wreszcie - studium przewrotnej natury ludzkiej i triumfu nad złem. Znakomita...

qew

Boska - czas kupić wersję papierową i położyć na półce "ulubione"

Styl Suzanne Collins jest prosty, zrozumiały, przyjazny dla czytelnika, lekki i szybko się czyta. Narracja jest pierwszoosobowa. Mimo, że autorka wykreowała wspaniały świat, stworzyła zupełnie inną historie niż wszystkie książka nie powaliła mnie aż tak. Najpierw obejrzałam film, który odrazu mi się spodobał i może dlatego oczekiwałam czegoś więcej, bardzo wysoko postawiłam porzeczkę i może dlatego troszeczkę się rozczarowałam. W filmie wiadomo fabuła jest okrojona ale miała wrażenie, że akcja w książce bardzo się przez to dłużyła. Samo zakończenie bardzo mnie zaskoczyło. Dalsza część na moim blogu : http://ilovetravelingreadingbooksandfilms.blogspot.com/2017/05/28-recenzja-igrzyska-smierci-suzanne.html

Jedna z nielicznych książek , co której opinii na jej temat się zgadzam z innymi... boska..

Może się wam wydawać, że to pełna fantazji książka dla dzieci, to jest powieść dla dojrzałych ludzi, którzy są świadomi, że okrucieństwo to część ludzkiej historii. Ta książka jest dowodem na to, że dzięki determinacji i wiary, można się przeciwstawić złu.

W tej książce jest tyle emocji, że nie obyło się bez płaczu, bez drgawek, bez wstrzymania oddechu. Poruszająca, piękna, uświadamiająca. Wskazuje na nadal nierozstrzygnięte problemy świata. Piękna historia. Przez tą książkę wróciłam do obgryzania paznokci, co jest może niesmaczne ale ukazuje, jak bardzo zawładnęła moimi emocjami. Polecam zdecydowanie każdemu!

Świetna książka ! Od dłuższego czasu chciałam ją przeczytać będąc ostatnio w bibliotece wpadła mi w ręce i już nie wypadła chodź tyle książek czeka na półce. Książka lepsza niż film sporo detali ominięte w filmie. Zawsze podobała mi sie historia która opisana jest w tej książce. Na pewno sięgnę po kolejne tomy :) teraz wiem że warto!.

Powieść momentalnie wciąga w świat przedstawiony. Czułam, że widzę całą realistyczną antyutopię - fasady państwa Panem, Kapitol i podbite dwanaście Dystryktów. Bardzo urzekł mnie Peeta. Katniss polubiłam - ale PEETA - to ten rodzaj zauroczenia bohaterem, który sprawia, że "zakochuję się" w powieści. Za majstersztyk powieściowy - uważam ukryte uczucia głównego bohatera, które zostały obrócone w grę aktorską, która udawała coś, co było prawdziwe od samego początku! Powieść jest krótka, napisana zwięźle i bardzo ładnym stylem. I zdumiewa rozmachem: jest i motyw państwa totalitarnego, i motyw typowo przygodowy - walki na śmierć i życie, i motyw typowo romantyczny - z nieodwzajemnioną miłością na czele, i motyw przyjaźni, i uczucia rodzinne, nawet poświęcenie głównej bohaterki - nie zostało ani trochę przesadzone, i wprost wynika z jej charakteru i przeżyć. Wspaniałe było też odniesienie do współczesnego reality show - bo czymże innym były Igrzyska - jeśli nie umiejętnie poprowadzonym, dramatycznym i tragicznym spektaklem telewizyjnym? Wiem, że to tom I trylogii - ale nawet bez dwóch pozostałych tomów - mam uczucie, że przeczytałam jedną historię - opowiedzianą od początku do końca. PS. Przy scenie z jagodami - moje serce zamarło!

Siegnelam po ten utwor glownie ze wzgledu na to, ze pewnego popoludnia chcialam obejrzec film na podstawie ksiazki. Slyszalam o niej juz pare lat temu i jakos specjalnie nie przykula mojej uwagi. Zapewne kolejny przezytek z literatury młodzieżowej, ktorej juz mam po uszy. Nic bardziej mylnego!!! Przed chwila skonczylam cala trylogie, jednakze tu postaram sie wypowiedziec tylo na temat I tomu. I czesc doskonale wprowadzila czytelnika w atmosfere państwa Panem, zasad rządzących tym ustrojem. Akcja caly czas trzymala w napieciu. Od samego poczatku moim ulubiencem stal sie Peeta Mellark. I moje zdanie sie nie zmienilo w ciagu calej trylogii. Jednakze ciagle obawialam sie o jego przyszlosc... Wielkie gratulacje dla Pani Suzanne Colins za tak genialny pomysl na powiesc, w swiecie gdzie w wiekszosci wspolczesnej literatury kroluje kicz.

Zanim sięgnęłam po książkę słyszałam wiele pozytywnych opinii i obawiałam się, że będzie to kolejna przereklamowana pozycja. Jednak okazała się naprawdę świetna. Jest to jedna z tych książek, kiedy w ciągu dnia nie mogąc do niej sięgnąć zastanawiasz się co słychać u naszych bohaterów. Polecam.