Lalka

Świat się kończy, kolejna lektura, która jest naprawdę dobra. Mimo mnogości wątków łatwo się odnaleźć w akcji, prawie żaden z nich nie nudzi, dużo wszelakiego typu humoru, postacie są rozbudowane, a nie stworzone według jakichś odgórnych schematów, monotonne. Aż żal patrzeć, jak część licealistów pewnie nawet kijem nie ruszy tego dzieła, a szkoda, bo warto. PS Łęcka była kur-..tyzanną pozdrawiam, Stanisław Wokulski

BO TO ZŁA KOBIETA BYŁA

Któż z nas nie zna tego kultowego cytatu z „Psów”? Zestawianie ze sobą obu tych dzieł nie ma większego sensu, bo film Pasikowskiego choć kultowy wielki nie jest, podczas gdy „Lalka” należy do jednego z najwyższych osiągnięć polskiej literatury, ale tekst ów dość dobrze podsumowuje powieść Prusa. Genialny utwór o niewłaściwie ulokowanych uczuciach i trudach miłości do „złej kobiety”.Stanisław Wokulski jest bogatym warszawskim kupcem, na drodze którego los stawią ją. Przepiękna Izabela Łęcka, zubożała arystokratka, nie jest ideałem, ale Wokulski zakochuje się w niej do szaleństwa. Z tej miłości zaś zaczyna starania, by być jej godnym, co przekłada się na próby zwielokrotnienia majątku. Jednakże Izabela należy do osób, które nie są w stanie pokochać chyba nikogo…„Lalka” jest z nami już od prawie 130 lat, jeśli liczyć rozpoczęcie publikacji prasowej. Przez ten czas doczekała się nie tylko statusu lektury szkolnej, ekranizacji, musicali i sztuk, ale także i przekładu na kilkadziesiąt języków, a przede wszystkim wielkiego uznania. I nic dziwnego, bo powieść Prusa to dzieło wybitne, ambitne i doskonale zgłębiające psychologię swoich nowatorskich, jak na tamte czasy postaci. Sam Wokulski ciekawi i fascynuje, symbol przedsiębiorczości, kiedy zaczyna się miotać pomiędzy ślepym zauroczeniem Izabelą, a prawdą, którą momentami dostrzega, po prostu zachwyca. Jeszcze bardziej intrygująca jest Izabela właśnie. Chociaż jej ród bliski jest upadkowi, ta piękna, choć zimna kobieta, typowa femme fatale, nie potrafi związać się z niżej urodzonym mężczyzną. Jest w niej coś z nieświadomej swojego stanu psychopatki, która krzywdzi innych i siebie, co pociąga i skłania do myślenia.W parze ze znakomitą treścią idzie także absolutna wielkość pióra. Językowo i stylistycznie Prus wspina się na literackie wyżyny. Jego wysmakowane pisarstwo, niespiesznie prowadzona akcja, rozbudowane zdania i opisy oraz wielki talent czynią z „Lalki” coś więcej, niż tylko powieść. Jakby ostateczna wartość była wyższa, niż suma wszystkich poszczególnych składników. Jakby między słowami kryło się coś jeszcze.Podsumowując – warto. A wręcz trzeba. koniecznie. Bez uprzedzeń, że to szkolna lektura, bez brzemienia niemalże półtora wieku tradycji i kultury. Sięgnijcie, zostawcie za sobą wszystko, co sądzicie o Prusie i jego książkach i dajcie się uwieść. Polecam.

Utożsamiam się z Wokulskim :) Pod koniec Prus przeciąga strunę

Lalka

Wspaniała powieść Prusa, którą czytałam już wiele razy i pewnie jeszcze przeczytam. Wydanie dość ładne,aczkolwiek okładka nieco kiczowata. Wolałabym coś bardziej prostego z obwolutą, ale i to dobre, bo lektury szkolne zazwyczaj ukazują się w tandetnych broszurowych oprawach.

Jedna z najlepszych powieści, do ktörej można wracać co jakiś czas i nigdy się nie znudzić.

Lektura szkolna

Bardzo dobrze się czyta, solidne wydanie, dobra cena, szybka wysyłka.

Lektura lekturą, ale "Lalka" to poza tym też naprawdę dobra książka. Czytało się lekko i ciekawie. Momentami zapominałam, że to do szkoły. Oczywiście polonistka zepsuła mi potem cały urok tej książki, kiedy kazała doszukiwać się ukrytego znaczenia kupna rękawiczek przez Łęcką. Mimo wszystko książka bardzo mi się podobała.

Gdyby nie okładka ...

Dam 5 gwiazdek, bo powieść jest doskonała. Wydanie również solidne. Do pełni szczęścia brakuje tylko bardziej sensownej okładki. Ten cukierkowy róż odstrasza.

Zanim zaczęłam czytać "Lalkę", usłyszałam opinię, że tę lekturę albo się pokocha, albo znienawidzi. Mnie ta powieść totalnie oczarowała. Genialnie nakreślone postacie, a w szczególności Wokulski. Scena w pociągu ze Starskim i rozmowa Wokulskiego z księciem pod koniec powieści to po prostu majstersztyk.

Arcydzieło

Urzekła mnie historia nieszczęśliwie zakochanego Wokulskiego. Nie tyle urzekła, co zachwyciła, porwała i zaciekawiła. Źle ulokowane uczucia, to problem aktualny, zarówno kiedyś, jak i dziś, a Bolesław Prus problem ten rozwija w sposób ciekawy i przede wszystkim prawdziwy. Historia od początku jest skazana na nieszczęśliwe zakończenie, a mimo to Wokulski brnie w te relacje, a czytelnik, który bacznie przygląda się całej historii ma ochotę potrząsnąć bohaterem i przywołać do porządku. Ten zaś dąży do tragedii i w tedy robi się przykro nie tylko jemu, bo i czytelnik czuje się zawiedziony. Prus był człowiekiem szalenie inteligentnym i to widać w trakcie lektury. Wiele metafor ukrywa w codziennych zdarzeniach, tak by czytelnik ciągle się zastanawiał nad znaczeniem danej sytuacji i uczynił lekturę "Lalki" czymś więcej niż zwykłym czytaniem. Autor wymusza na czytelniku równie wiele refleksji na różne tematy, co dodaje powieści wiele atrakcyjności i aktualności. Arcydzieło to, o ponadczasowej treści przez wielu jest nierozumiane, stąd też często wielu młodych ludzi (i niektórzy starsi) uważają, że historia ta nie ma sensu.Całość: http://recenzjeoptymisty.blogspot.com/2015/05/bolesaw-prus-lalka.html