Paragraf 22

Czytałem juz książki które na poczatku wydawały sie genialnymi a później ciągneło sie to niemożliwie z tą jest odwrotnie w miarę czytania coraz bardziej wciąga.Jest w niej dużo humoru miejscami absurdalnego w lekki sposób przedstawiająca okrucieństwo i bezsens wojny.Czytając ją przypomniał mi się wojak szwejk i film ck.dezerterzy

Lektura obowiązkowa

Klasyka literatury światowej, wstyd nie znać. Zabawna, błyskotliwa, inteligentna

powinnam była zadbać o siebie w liceum nooooo i teraz już nie zrozumiem xDDDDDD

Paragraf 22

I sklep i książka godne polecenia. Szybka wysyłka, dobrze opakowane, przystępna cena. Polecam każdemu!

Moja pozycja wszech czasów. Idealne połączenie absurdu, oraz pytań o sens, i porządek wszechświata. Jednocześnie śmieszy i zmusza do myślenia.

Jak mnie zachwyca, jak mnie nie zachwyca

Jak mnie zachwyca, jak mnie nie zachwyca. Doceniam innowacyjność tej książki. Sposób narracji, czarny humor etc. Niemniej jednak sprawiło to, że odebrałem tę książkę jako zbyt oderwaną od rzeczywistości, zaś bohaterów zbyt wydumanych by się ich losem przejąć.

Traktował wszystkich na równi, wszystkimi jednakowo gardził. Bezsilność w obliczu jakiegoś potężnego i przemożnego muru głupoty ludzkiej. Zwariowany świat w którym nigdy nie wiesz, czy ktoś tak na poważnie czy tylko sobie żartuję a może kpi. Urzędowe regulacje pomagają gmatwać sprawy ułatwiając urzędnikom urzędową bezsilność. Pod tym wszystkim jakiś śmiertelny sens i precyzja rozumiany przez karierowiczów i ludzi przystosowanych i pławiących się w hipokryzji i wywrotności. Totalna nieprzewidywalność, pochwały za nalot na własną jednostkę, pochwały za złe intencje i kara ze pragnienie sprawiedliwości, tym większa im rozumniejsze pretensje. Czy człowiek o zdrowych zmysłach będzie walczył i chciał zabijać innych nie znanych mu ludzi, czy tylko wariat będzie w stanie to robić ? Wariatów zwalnia się ze służby jeśli sami się zgłoszą, że są wariatami. Tak właśnie głosi paragraf 22, ale każdy kto się zgłosi,że jest wariatem boi się o swoje życie, czyli nie jest wariatem bo tak mówi paragraf 22. Trzymał dzikie jabłuszka w ustach po to żeby mieć policzki jak jabłuszka, ale mogły być też kasztany. Trzymał też gumową piłkę w ręce, żeby się móc wyprzeć jabłuszek w ustach. Pozwólmy ludziom zadawać pytania, ale to niepokojące bo nigdy nie wiadomo do czego się ludzie dopytają, to pozwólmy przychodzić tylko tym co nie zadają żadnych pytań. Skoro nie zadają żadnych pytań to nie ma sensu robić zebrań.

Paragraf 22

Klasyka sama w sobie :-), tej książki nie trzeba polecać, tą książkę trzeba mieć!!

Przeczytałam wszystkie książki Hellera i jest to bodaj jedyny amerykański pisarz, dla którego coś takiego zrobiłam. W jednej z książek, biograficznej, wspomina że wydawca ma do niego zawsze jedno zastrzeżenie: że książka jest za długa. I chyba do Paragrafu pasuje to najlepiej, szczególnie że nie mamy tu klasycznej fabuły, tylko właściwie powtarzanie schematów, pewnych sekwencji, co może niezwykle zmęczyć, bo książka jest bardzo długa. Niemniej dla tak doskonałego, absurdalnego humoru trzeba to znać, klasyka.

"Był tylko jeden kruczek - paragraf 22"

Książka, której nie da się zapomnieć - to pierwsze zdanie, które przychodzi mi do głowy po lekturze. Pełna absurdalnego, ale również inteligentnego humoru oraz (co jest moim zdaniem największą zaletą powieści) oryginalnych, nieszablonowych bohaterów. Poznajcie więc Yossariana (którego wszyscy chcą zabić), Mila Minderbindera (biznesowego geniusza, który kupuje jajka po 7 centów, a sprzedaje po 5), Orra (chodzącego z policzkami wypchanymi jabłkami, bo są lepsze niż kasztany), majora Majora Majora (z którym można spotkać się w gabinecie tylko, kiedy go nie ma) oraz wielu, wielu innych... Książka ma również mnóstwo innych zalet, jakimi są (między innymi) język, wielowątkowość i przede wszystkim oryginalność. Pomimo humoru widocznego na każdej stronie, powieść ma także drugą, bardziej poważną stronę. Niesie ze sobą przesłanie, które może być także przestrogą na przyszłość – ukazuje bezsens wojny na podstawie postaw i odczuć ludzi, których dotyka najbardziej bezpośrednio. Chęć przeżycia (unikanie lotów bojowych) staje się tutaj podstawowym celem wszystkich bohaterów, którzy wynajdują coraz to nowe sposoby, aby nie uczestniczyć w walkach. Pod komiczną otoczką kryje się więc ziarnko goryczy. Podsumowując, uważam, że jest to pozycja obowiązkowa dla każdej osoby i bardzo, ale to bardzo zachęcam do lektury.