Żony astronautów

Specyficzna lektura bo i specyficzna tematyka. Nie byłam przekonana do "Zon Astronautów", jednak próbowałam przez nią przebrnąć i...niestety nie udało mi się. Dochodząc do połowy stwierdziłam, że jednak jest ona nie dla mnie. Im dalej tym bardziej mnie zniechęcała swoją powtarzalnością i przewidywalnością. Mimo wszystko nie zatrzaskuje przed nią drzwi i być może kiedyś jeszcze po nią sięgnę. Ogólnie książka nie jest zła, dużo można się z niej dowiedzieć ale jeśli kogoś kompletnie nie interesuje, chociaż odrobinę ten temat, to może (ale nie musi) być ciężko. Wiele faktów z życia astronautów i astrożon, faktów o których mało kto wie. Wiele kolorowych zdjęć, dzięki którym ma się jeszcze większą wiedzę a nie tylko wyobrażenie. Jednym słowem - może być ale nie dla każdego.

nuda

Przerażająco nudna książka, każdy kolejny rozdział był męczarnią. Temat interesujący, ale jego potencjał nie został wykorzystany.

Można się z niej co nieco dowiedzieć ale bez szaleństwa. Niektórzy zarzucają autorce chaotyczne i niespójne opisy życia każdej z astro żon. Trochę się z tym nie zgadzam, ale dostrzegam niekonsekwentne podejście autorki - o niektórych żonach jest "często i gęsto" o innych zaledwie kilka stron, lub jeszcze mniej. Warto dodać, że jedna z nich (bodajże Annie Glenn) nie zgodziła się na wywiad z autorką, więc to opisała jej życie na podstawie opowieści jej przyjaciółek.

druga strona medalu podboju kosmosu

O tych historiach się nie mówiło w czasach podboju kosmosu. To ich mężowie byli na pierwszym miejscu, otoczeni chwałą i popularnością. Ich żony odważy się opowiedzieć jak to wyglądało z drugiej strony. Ich historie ukazują też jak naiwne jako kobiety były niekiedy.

Cudowna pełna wzruszających scen opowieść o kobietach, które poświęciły swoje życie na rzecz kariery mężów. Ich obawy i troski, samotność i niewdzięczność. to jak ze zwykłych kobiet zamienione je w gwiazdy życia publicznego opowieść o walce o prywatność i normalność codzienność. To tez historia o tym jak dla ,,dobra sprawy'' ingerowano we wszystkie płaszczyzny życia również rodzinnego. Bo dobry astronauta musi przede wszystkim wykazać się że panuje nad swoja rodziną, by mógł zapanować nad sferą życia zawodowego. A żona powinna stać przy mężu i wszystko jemu podporządkować. Jaką cenę zapłaciły te kobiety za swoja lojalność. Polecam serdecznie!

w amerykańskim stylu

Książka z luźną fabułą, nie wnosząca za dużo informacji ani ciekawostek ponad to, co już powszechnie wiadomo, ale dobrze nadająca się do uspokojenia myśli i leniwego spędzania czasu. Faktycznie stanowi materiał na serial w amerykańskim stylu - "lekki", odprężający; lecz w tym wypadku mało emocjonujący. Pokazuje jednak dobrze pewien mechanizm, pewną genezę statusu gwiazdy / celebryty i sposobach radzenia sobie z tym przywilejem, ale i cieżarem.

Zwykłe gospodynie domowe.. dzieci do szkoły, obiad, porządki, zakupy i tak każdego kolejnego dnia. Kariery ich mężów sprawiają, że dotychczas anonimowe "kury domowe" muszą się stać wzorcami dla całego społeczeństwa. Panowie podbijają kosmos a panie mają "jedynie" nieskazitelnie wyglądać, idealnie się uśmiechać, dzieci mają być zawsze grzeczne a dom ma być ostoją porządku i klasy. Każda z tych kobiet jest inna i inaczej znosi presję jakiej jest poddawana. Sądzę, że poszczególne małżeństwa zasługują na osobne rozdziały bądź przedstawienie w inny sposób niż to zrobiono. W takiej formule jaką zostały potraktowane z żadną z nich nie damy rady się zżyć i współodczuwać tego co działo się w ich sercach i głowach kiedy mężowie wędrowali do gwiazd. Autorka wykonała wiele pracy, żeby zebrać informacje do książki lecz niestety obrana formuła okazała się dość ciężko strawna.

Ciche bohaterki wypraw w kosmos

Gdy pierwszy statek kosmiczny unosił się w przestrzeń, oczy wszystkich skierowane były ku górze, podążały za kilkoma odważnymi mężczyznami, którzy zdecydowali się na podbój nieznanego. Media zwariowały na punkcie nowych bohaterów, przełamujących dotąd nieosiągalną granicę, jednak nie zapomniały o tym, co pozostawiają oni na Ziemi. Każda żona astronauty miała niezwykle trudne zadanie, w czasie kiedy jej mąż wędrował ponad chmurami, w czasie kiedy buzowały w niej uczucia strachu, lęku i niepewności, kiedy na jej głowie został cały dom, dzieci i organizacja codziennego życia, każda silna żona astronauty szeroko uśmiechała się do obiektywu aparatu dziennikarza, cierpliwie opowiadała o fascynującej przygodzie swojego męża i dzielnie znosiła nieustanną kontrolę społeczeństwa. Czy był też czas na łzy i tęsknotę? Czy wszystkim starczyło sił na to żeby wytrzymać presję? Warto przeczytać!

Świetnie się czyta, fascynująca historia kobiet, które do rakiet wejść nie mogły, ale za to kamerzyści, dziennikarze i szychy z NASA nie pytali o pozwolenie na wejście do ich salonów. Kobiety, które miały stać murem za mężami, uśmiechać się i być idealne, a w środku buzowały od stresu, wyczerpania, przerażenia i irytacji. Koppel bardzo zgrabnie opisuje tego, czego nie widzieli ludzie podziwiający astronautów i ich wspaniałe żony, ofiary mistyki kobiecości, którą w 1963 r. zdemaskowała Betty Friedan (nakaz bycia idealną żoną, matką, gospodynią). Jedyny problem jaki mam z tą książką, to pojawiająca się miejscami nutka powątpiewania, czy Koppel nie za bardzo koloryzuje i nie dodaje za dużo od siebie. Ta książka cierpi na przekolorowanie, ale i tak się broni, bo sama historia jest fascynująca.

Masa historii

Książka „Żony astronautów” ujęła mnie z dwóch powodów. Po pierwsze, astro żony tworzą odrębną grupę społeczną – są jedyne w swoim rodzaju. Z jednej strony muszą borykać się z nieobecnością mężów i ryzykiem ich utraty, z drugiej odgrywają rolę kobiet idealnych – zatroskanych, dbających o siebie, swój wygląd, otwartych na rozmowy z dziennikarzami. Duża presja z jednej i drugiej strony. Po drugie, podoba mi się tło historyczne, z którym mamy do czynienia w książce. Zaczynamy od lat pięćdziesiątych XX wieku, trwa zimna wojna, wzorem kobiecości jest Jacqueline Kennedy, Stany kombinują, jak tu prześcignąć Rosję. Wiele detali, czyta się świetnie i co najważniejsze, można się wiele dowiedzieć i wyobrazić sobie życie w tamtym okresie. Książka jest zdecydowanie warta lektury.